Zoveel belevenissen

Door Elleke 

Wat gaat de week toch snel, nu we hier wat langer zijn. Vooral wanneer we werken. De dag van de excursie was dit weekend op zaterdag en dat was een hele belevenis, die dan wel weer lang in mijn gedachten blijft. We gingen vroeg op pad, werden al voor 7 uur gehaald door Peter, die zijn busje (als chauffeur) beschikbaar stelde. En Inge was weer van de partij, als gids. Ze heeft ons de hele dag langs bijzondere plaatsen geleid door de Jordaanvallei en rondom (en erop per boot) het meer van Galilea. Aan de Jordaan hielden we stil op de plek waar Johannes de Doper het volk opriep om zich om te keren naar God en waar ook Jezus zich liet dopen. Door de vallei hoorden we van Inge dat hier door de eeuwen heen allemaal nare veldslagen hebben plaatsgevonden. Nog steeds is het een omstreden gebied, hoewel het aan beide kanten van dé vallei mooi groen is door de aanleg van uitgestrekte plantages van zowel Joden als Arabieren, die er wonen.

Uitleg van gids Inge bij de Jordaan

Een stukje Jordaan

Het meer was prachtig om te zien. De resten van de synagogen uit de tijd van Jezus maakten het meeste indruk op mij. In Magdala zijn recent resten opgegraven, maar ook in Kafarnaüm is het onderste deel van de synagoge nog uit die tijd. Opvallend is dat pal naast de synagoge gewoon huisjes staan of een markt met stenen bakken, waar de vis toentertijd levend in werd verkocht. Naast gebedshuis was de synagoge ook een soort dorpshuis. Het hedendaagse dorpsleven miste ik rond het meer van Galilea. Kafarnaüm, de plaats waar Jezus gewoond heeft, is alleen nog maar een opgraving. Inge vertelde dat Jezus al waarschuwde dat het met Kafarnaüm, Chorazin en Betsaïda slecht zou aflopen, wanneer ze niet zouden geloven, ondanks de vele wonderen die de mensen er hadden gezien. Aan het meer stonden we stil op een plaats waar wordt herdacht dat Jezus na zijn opstanding aan de discipelen verscheen. Hij praatte tegen Petrus. Inge gaf ons stille tijd aan het water om te luisteren of Jezus misschien ook iets tegen ons wilde zeggen. Een bijzonder moment.

Moment bij het meer

Meer van Galilea

Naast onze vaste werkplekken, waar we ons eigenlijk alle vijf helemaal op onze plek voelen, gaan we ook om de week op vrijdag op bezoek bij ouderen, die de Holocaust (ze zeggen zelf Shoa = vernietiging) hebben overleefd. Het is echt heel erg fijn om met deze ouderen, vol levenservaring, en vaak helemaal levend volgens de joodse leefregels, te mogen omgaan. Voor hen is het fijn om weer eens Nederlands te kunnen praten en de ervaringen die ze als kind of jong volwassene hebben beleefd te kunnen delen. Hun verhaal is een verhaal dat nooit vergeten mag worden. Één mevrouw heeft een aantal jaar geleden een gedenksteen op haar ouderlijk huis aan de Nieuwe Keizersgracht in Amsterdam geplaatst, nadat de nieuwe eigenaren bedachten dat dit huis vroeger van een Joodse familie moet zijn geweest. Deze vrouw heeft als enige van het gezin de oorlog overleefd. Op 200 meter straat zijn in de Tweede Wereldoorlog 200 Joden omgekomen, wiens namen kort geleden op stenen aan de gracht zijn gegraveerd.

Overblijfselen in Magdala

Bij Galilea

Eigenlijk is het onmogelijk om in een blog te schrijven over wat we beleven, want we beleven zóveel. En er zijn hier zoveel culturen, geloven, meningen, gevoelens, gedachten. Het is maar héél goed dat we een God hebben, die van ons houdt, ons zachtjes leidt, weet wat we wel en niet aankunnen en er altijd bij is. Zijn naam is " Ik ben". Alle eer aan Hem.